دوره طراحی مهندسی با استفاده از نرم افزار

طراحی به وجود آوردن یک نقشه یا برنامه برای ساخت یک شی، از یک نظام است. واژه “طراحی” در زمینه­ های مختلف، مفهوم ­های متفاوتی می­ تواند داشته باشد.در طراحی یک محصول ابعاد مختلفی از جمله زیبایی، کاربردی بودن، صرفه اقتصادی و مسائل اجتماعی- سیاسی باید در نظر گرفته شود. در طراح یک نقشه یا برنامه ممکن است مدت زمان قابل توجهی صرف تحقیق، ایده پردازی، مدل­سازی، حل مسئله و بازطراحی شود. بنابراین، “طراحی” می­ تواند به عنوان اسم یا فعل تعریف شود.

فرایند طراحی در مهندسی، مجموعه­ مراحلی ­است که توسط مهندسان در طراحی و تولید محصولات به کار گرفته می­ شود. این روند به شدت تکرارشونده است، به گونه­ ای که برخی مراحل آن باید چندین بار تکرار شوند تا بتوان به مرحله بعد وارد شد. هرچند که بخش(ها)ی تکرارشونده و تعداد دفعات تکرار آن(ها) در هر پروژه متفاوت است.

تعریف ABET (هیئت تأیید صلاحیت مهندسی و فناوری) از طراحی مهندسی:

” این یک فرآیند تصمیم­ گیری (اغلب تکراری) است که در آن علوم پایه، ریاضیات و علوم مهندسی، برای تبدیل منابع بهینه، برای رسیدن به یک هدف مشخص، به کار گرفته می­شود. از جمله عناصر اصلی فرایند طراحی می­ توان: تعیین اهداف و معیارها، سنتز، تجزیه و تحلیل، ساخت، آزمایش و ارزیابی را نام برد.”

مهندسین طراح در ابتدا در کنار دیگر طراحان، بر روی طراحی نسخه ی اولیه کالا کار می­کنند.

مسئولیت بعدی بسیاری از مهندسان طراحی، ساخت نمونه اولیه است. یک مدل از محصول ایجاد و بررسی می­ شود. در ابتدا کارکرد یا عدم کارکرد نمونه اولیه بررسی می­ شود. “آلفا” یا نمونه ی اولیه ای که کار می­کند، برای آزمایش استفاده می­شود؛ آن نمونه هایی نیز که کار نمی­ کنند برای بررسی فرم و ساختار استفاده می­شوند. در این مرحله نمونه ­سازی مجازی و دیگر راه ­حل­ های نرم افزاری نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد. در این مرحله است که مشکلات طراحی پیدا شده و تصحیح می­ گردند. هم چنین ابزار، وسایل ساخت و بسته­ بندی محصولات نیز تولید می­ گردند.

زمانی که “آلفا” نمونه اولیه، به صورت گام به گام رفع عیب شد و به مرحله نهایی رسید، طراحی وارد فاز جدید پیش تولید با نام “بتا” می ­شود. مهندس طراح، با همکاری مهندس صنایع، مهندس ساخت و تولید و مهندس کنترل کیفیت، شروع به بررسی اولیه اجزا و قطعات مونتاژ، برای ارزیابی روش های تولید می ­کنند. این امر غالبا از طریق “کنترل آماری فرآیندها” انجام می ­شود. از رایج ترین شیوه­ های استانداردیابی استفاده شده “شاخص توانایی تولید” Cpk نام دارد. حداقل امتیاز کسب شده در این مقیاس برای تایید شروع مرحله تولید، نمره ۱ است.

مهندس طراح می ­تواند تغییرات و تصحیح ­هایی در طی عمر محصول انجام دهد. این روش به مهندسی “گهواره تا گور” نیز معروف است. مهندس طراح در طی چرخه عمر محصول ازتباط نزدیکی با مهندس ساخت دارد.